Mariaberg

Verkiezingstijd: vergeten inwoners| 21-09-2023

Op 22 november 2023 trekt Nederland (hopelijk) massaal naar de stembussen voor de vervroegde verkiezingen voor de Tweede Kamer. Het politieke speelveld is opgewonden, de campagnes hebben hun hoogtepunt bereikt nog niet bereikt en de beloftes van politici vullen de lucht als kleurrijke ballonnen. Maar te midden van deze opwinding is er een bittere waarheid die sommigen liever over het hoofd zien: de vergeten wijken, de verwaarloosde buurten, en de mensen die al te lang wachten op echte verandering.

Mariaberg is slechts een van de vele voorbeelden van zo'n gemeenschap in Nederland. Het lijkt wel alsof politici zich deze wijken en hun inwoners alleen herinneren wanneer er verkiezingen in aantocht zijn. Tijdens die korte periode, en soms zelfs net voordat de stembussen opengaan, worden deze vergeten wijken het toneel van vurige beloftes en welgemeende knikjes van politici die vechten om hun stemmen.

Maar zoals altijd na de verkiezingen, verdwijnen deze politici uit het straatbeeld, samen met hun beloftes en goede bedoelingen. De armoede blijft, de achterstanden blijven bestaan, en de mensen in Mariaberg en vergelijkbare buurten blijven wachten op hulp die nooit lijkt te komen. Het is een trieste cyclus die zich keer op keer herhaalt, als een slecht geschreven toneelstuk waarvan de acteurs na elke voorstelling gewoon naar huis gaan en hun rollen vergeten. Ja, in de wijk is fysiek het nodige veranderd. Maar daarmee is het merendeel aan problemen nog niet opgelost.

Wat we nodig hebben zijn politici die bereid zijn om met hun spreekwoordelijke laarzen in de modder te staan, niet alleen in verkiezingstijd, maar gedurende hun hele ambtstermijn. Politici die niet op zoek zijn naar een politieke carrière, maar echt gemotiveerd zijn om het verschil te maken voor mensen in nood. Het is hoog tijd voor een politieke cultuurverandering waarbij verwaarloosde wijken en gemeenschappen niet langer aan hun lot worden overgelaten zodra de verkiezingsrook is opgetrokken.

Waarom Mariaberg? Waarom deze ene wijk in Maastricht als symbool voor een groter probleem? Omdat het verhaal van Mariaberg een spiegel is van wat er in heel Nederland gebeurt. Het is een wijk met een rijke geschiedenis, maar ook met veel uitdagingen. Er zijn hier talloze mensen die dagelijks worstelen met werkloosheid, armoede, en gebrek aan toekomstvisie. Ja zoals het modewoord in Den Haag nu luidt: een gebrek aan bestaanszekerheid. En toch lijken deze problemen slechts tijdelijk van belang te zijn voor politici.

In de aanloop naar de verkiezingen zie je politici met hun maatpakken en glimlachende gezichten door de straten van aandachtswijken wandelen. Ze schudden handen, nemen selfies met lokale bewoners, en beloven gouden bergen. Ze beloven meer banen, betere huisvesting, en een beter leven voor iedereen. Maar na de verkiezingen verdwijnen ze als geesten in de nacht, en de beloftes vervagen als mist in de ochtendzon.

Dit fenomeen is niet beperkt tot Mariaberg. Het is een patroon dat zich herhaalt in zulke buurten door het hele land. Politici lijken te denken dat ze met een paar bezoeken en wat mooie woorden de problemen kunnen oplossen. Maar echte verandering vergt meer dan dat. Het vergt toewijding, consistentie, en vooral, het vergt luisteren naar de mensen die dagelijks met deze problemen te maken hebben.

Wat we nodig hebben zijn politici die niet bang zijn om hun handen vuil te maken, niet alleen voor de camera's, maar ook achter de schermen. Politici die niet alleen praten over de problemen, maar die actief werken aan oplossingen. Politici die de tijd nemen om de gemeenschap te begrijpen, om te leren van de mensen die hier wonen, en om hun behoeften serieus te nemen. Inwoners uit Mariaberg zijn geen statistieken maar mensen met dezelfde behoeften als ieder ander.

Dit betekent niet dat politici hun hele leven in deze wijken moeten doorbrengen, maar het betekent wel dat ze er moeten zijn, niet alleen als het stemtijd is, maar gedurende hun hele ambtstermijn. Het betekent dat ze de gemeenschap moeten betrekken bij het politieke proces, dat ze open moeten staan voor kritiek en feedback, en dat ze verantwoordelijk moeten worden gehouden voor hun beloftes.

Een van de grootste problemen is dat politici vaak verstrikt raken in partijpolitiek en carrière-ambities. Ze zijn zo gefocust op het klimmen van de politieke ladder dat ze de echte behoeften van de mensen uit het oog verliezen. Ze willen in de schijnwerpers staan, indruk maken op hun partijleiders, en misschien zelfs dromen van een ministerschap of een andere prestigieuze positie. En in dat streven naar persoonlijke glorie worden de vergeten wijken slechts een tijdelijk podium voor hun politieke ambities.

Het is begrijpelijk dat politici ambities hebben en dat ze streven naar vooruitgang in hun carrière. Maar het mag niet ten koste gaan van de mensen die ze vertegenwoordigen. Het is tijd dat we politici herinneren aan hun ware roeping: om de belangen van het volk te dienen, om op te komen voor degenen die geen stem hebben, en om echte verandering te brengen in de levens van mensen die het het hardst nodig hebben.

Een van de manieren waarop politici kunnen laten zien dat ze echt betrokken zijn bij verwaarloosde wijken is door laagdrempelig bereikbaar te zijn. Dit betekent niet alleen dat ze beschikbaar zijn voor persconferenties en grote evenementen, maar dat ze ook actief deelnemen aan lokale bijeenkomsten en gesprekken. Het betekent dat ze openstaan voor hun achterban. Openstaan voor veranderingen die het verschil kunnen maken. Dat gaat niet lukken vanuit Den Haag vanaf een papieren tijger.